Obscurum : Number 1 Gallery

“…The truth is, the essential of all things in this universe including us, we somehow might be just a dark matter that vaguely complicated and difficult to anticipate. In this point, chaoses that have been occurred in almost every time in each period throughout the history of the universe and human eras might be a sign of the reverse to the beginning of everything. It can be said that the nature of the universe is not as quiet as we thought or it is not being interrupted by the tangles but utterly disordered by the quietness periodically…”

While I was gathering my feelings into words for this art series that had been gradually accumulated for many months back, my inner part of my intricate brain was pressed and about to burst but there was still nothing could help to describe and define substantially a bunch of this huge canvas. In fact, creating paintings including other branches of art I personally comprehend that the more we grow with our experiences the more complication it gets. This may be the reason to not able to achieve in finding certain words to explain.

…In the meantime, looking out of this closed wooden window to ornamental plants, old design buildings, condominium and guesthouses in this neighborhood where it had started to be a business area since last decade, to satisfying a plenty of foreigners or this area can be called a cultural center source of income of the city. An outer silence is no lesser than my inner sense. Annoyed loud noises that used to be heard by crowed people around these buildings on this road have come to peace where it seemed to be neglected as if the war was just ended or it may cause from an insane economic and unprofessionally political system handled by the leader including a long term problem that had been rotten until its beginning has begun a part of overlapping history of this society. Even more the severity seemed to be increased recently, a pandemic disease had attacked for thrice now and affected badly on small local businesses where they had already been suffering for a year and eventually slowly fallen down by a stream of desperation. A bunch of medical personnel had tried to extremely cure infected people that constantly increasing almost every single hour. Nevertheless, without an equally applicable policy from the government how could everything get through smoothly? It seemed to be a hero holding with one stick, standing against a thousand of monsters. Luckily, a terrible situation in most of the countries has been cooling down. Yet an unwanted issue has come near our kingdom’s border instead, a mass of dictatorial soldiers who are under an unqualified governmental leader has heartlessly attacked their own people where it could lead to a racial conflict and a civil war at the end.

A chaotically complex and hopeless situation had taken our future to the darkness that unable to expect and difficult to apprehend. This case reminded me of Greek mythology that Hesiod had explicated the Theogony that “Before Gaia or the earth including everything in this universe had existed, chaos had already emerged”. Likewise, an explanation of astrophysics about the truth of the universe and the contemporary cosmology had once said, since the first explosion of the beginning of everything had occurred, floating dirt and gases that left in the air had gradually gathered together til it became the heat that materialized itself and then amassed to become the spheres. Soon after it started to move forward, swinging as much as it could regarding the gravity of the cosmos grabbing a matter that surrounded them until it became Asteroids and stars, extending itself to form into the solar system and eventually to the galaxy which it typically consisted of enormous amount of the spheres and the planets estimated more than ten billion trillion. In my opinion, I guess the entire universe probably has hundred thousand million galaxies. The massive of the space is what human has attempted to understand since a primitive era and the curiosity of how everything had started and what for still remained unclear. What we are going to be and what could be beyond the collapse of the heated rock’s explosion that turning to be the pure gravity which had absorbed everything even the light to dark and the emptiness? In this regard, a whole trillion of trillion lifespan of the universe may be just a repeated cycle of incidences that detonate, spread, assemble to collapse and lastly reborn. However, this is just 5 out of 100 percentage assumption because the most of it, 95 percentage was remained the form of the universe by dark matter and dark energy where no one would ever truly understand. It seemed to be awful if we imagined the truth about it that the entire universe where there are tons of different shapes of galaxies shining, surrounded by beautiful lambent stars is just a small bottom of a firefly sticking on a massive monster that has been sleeping in the darkness forever to watch us or observe everything on this universe. Who knows this may be a chaos that Hesiod tried to refer since thousand years ago.

Obscurum or Obscuritas is derived from Latin which means the dark and even more this is a roof of Obscure and Obscurity in English that defines complication or uncertainty. I appropriated this word to entitle this exhibition because of my motivation and this art series is quite different from my last works. This time I did not intend to interact with the current situations but concerning on my expression that affected from such circumstances instead even though my work process was more factual. I still appropriated and assembled a historical painting to remake it with a new painting technique but the destination is inclined to an abstract for instance, some work is full of emotion while others are messages that needed to be decrypted from one to another line due to it could not be directly exposed. Lastly, the point of this art series may be obscured in its definition meanwhile it also could be a great effect of my deep spiritual substantially conception. It is about the dark, uncertainty, complication, and obscurity in the silence, madness and chaos. These are all somewhat related to the present situation in our society and our future that was about to eaten up by the past. And the truth is everything had existed in this enormous universe that has been slowly taking us to the darkness as well as ready to get itself blasted again to the emptiness.

“...แท้ที่จริงแล้ว แก่นสารของเอกภพทั้งหมด เรื่อยไปจนกระทั่งตัวของเราอาจเป็นเพียงความดำมืด คลุมเครือ ป่วนปั่น และยากจะคาดเดา ในแง่นี้ ความวุ่นวายที่ปะทุขึ้นตลอดเวลาในประวัติศาสตร์ของทั้งเอกภพ และของมนุษย์ ก็อาจเป็นเพียงการหวนกลับไปสู่สถานะดั้งเดิมของจักรวาล หรืออาจกล่าวอย่างง่ายๆว่า ธรรมชาติของจักรวาลไม่ใช่ความสงบราบเรียบที่ถูกขัดจังหวะโดยความปั่นป่วนวุ่นวายเป็นพักๆ หากแต่เป็นความปั่นป่วนวุ่นวายที่ถูกขัดจังหวะโดยความสงบเป็นระยะ...”

ขณะที่ผมกำลังนั่งเรียบเรียงถ้อยความเพื่อสรุปถึงนิทรรศการแสดงผลงานครั้งนี้ ซึ่งเป็นการรวบรวมเอางานจิตรกรรมจำนวนหนึ่งที่ถูกทำขึ้นในช่วงตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ความคิดฟุ้งเฟ้ออยู่ภายในนั้นอัดแน่นจนกะโหลกแทบปริแตก แต่กลับไม่มีสักสิ่งที่จะสามารถหยิบฉวยมาใช้เพื่ออธิบาย ขยายความ กระทั่งนิยามกองผ้าใบผืนเขื่องเหล่านี้ให้สามารถเข้าใจอย่างเป็นรูปธรรมได้ชัดเจนนัก น่าแปลกที่สำหรับงานจิตรกรรม หรืออาจหมายรวมถึงงานศิลปกรรมในแขนงอื่นๆด้วย (โดยส่วนตัว) การเติบโตของประสบการณ์ทำงานนั้นเดินทางผกผันกับความเข้าใจ นั่นอาจเป็นเหตุผลที่การสรรหาคำความมาอธิบายมันนั้น ยิ่งยากขึ้นทุกที

...ในเวลาเดียวกันนี้ พ้นจากกรอบหน้าต่างไม้ปิดสนิทออกไปสู่แนวไม้ประดับ อาคารบ้านเรือนเก่าแก่ในละแวกใกล้เคียง ปลูกสลับกับคอนโด และ guest house ที่ผุดขึ้นใหม่ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเพื่อตอบสนองกับปริมาณนักท่องเที่ยวต่างชาติซึ่งจัดเป็นแหล่งรายได้สำหรับย่านวัฒนธรรมกลางกรุงแห่งนี้ ความเงียบสงัดระหว่างภายใน และภายนอกกลับไม่ต่างกันมากนัก ถนน และสิ่งปลูกสร้างที่เคยคราคร่ำไปด้วยผู้คน กลับถูกทิ้งร้างราวกับเพิ่งผ่านสงคราม อาจเป็นเพราะภาวะเศรษฐกิจที่ถดถอยอันเนื่องมาจากปัญหาการเมืองที่ผันผวน ไร้เสถียรภาพ ทั้งยังเต็มไปด้วยความขัดแย้งยาวนาน นานเสียจนกระทั่งจุดเริ่มต้นของมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สังคมร่วมสมัยในตำรา และมันก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นโดยเฉพาะในช่วงไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ มากไปกว่านั้น โรคระบาดที่กระหน่ำซ้ำเติมเข้ามาเป็นระรอกที่สาม ก็ผลักดันให้ผู้ประกอบการรายย่อยหลายรายซึ่งแต่เดิมอยู่ในสภาพปริ่มน้ำมาร่วมปี จมหายไปกับกระแสธารของความสิ้นหวังในที่สุด แม้บุคลากรทางการแพทย์จะรีดเค้นเอาสรรพกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อเยียวยา รักษาผู้ติดเชื้อซึ่งเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นทบทวีตลอดโมงยามที่เคลื่อนผ่าน แต่เมื่อปราศจากการตั้งรับเชิงนโยบายที่ดีจากภาครัฐ มันจึงคล้ายกับอัศวินที่พยายามต่อกรกับฝูงอสูรกายด้วยดาบไม้อยู่ในที โชคยังดีที่การระบาดจากต่างประเทศนั้นยุติลงไปแล้ว ทว่าสิ่งที่เคลื่อนตัวเข้ามาประชิดชายแดนประเทศแทนที่กลับกลายเป็นการปะทะรุนแรงระหว่างรัฐบาลเผด็จการทหาร และพลเรือนชาวพม่า ซึ่งอาจพัฒนาไปสู่ความขัดแย้งระหว่างชาติพันธุ์ และภาวะสงครามกลางเมืองในที่สุด... ในเวลาเดียวกันนี้ พ้นจากกรอบหน้าต่างไม้ปิดสนิทออกไปสู่แนวไม้ประดับ อาคารบ้านเรือนเก่าแก่ในละแวกใกล้เคียง ปลูกสลับกับคอนโด และ guest house ที่ผุดขึ้นใหม่ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเพื่อตอบสนองกับปริมาณนักท่องเที่ยวต่างชาติซึ่งจัดเป็นแหล่งรายได้สำหรับย่านวัฒนธรรมกลางกรุงแห่งนี้ ความเงียบสงัดระหว่างภายใน และภายนอกกลับไม่ต่างกันมากนัก ถนน และสิ่งปลูกสร้างที่เคยคราคร่ำไปด้วยผู้คน กลับถูกทิ้งร้างราวกับเพิ่งผ่านสงคราม อาจเป็นเพราะภาวะเศรษฐกิจที่ถดถอยอันเนื่องมาจากปัญหาการเมืองที่ผันผวน ไร้เสถียรภาพ ทั้งยังเต็มไปด้วยความขัดแย้งยาวนาน นานเสียจนกระทั่งจุดเริ่มต้นของมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สังคมร่วมสมัยในตำรา และมันก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นโดยเฉพาะในช่วงไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ มากไปกว่านั้น โรคระบาดที่กระหน่ำซ้ำเติมเข้ามาเป็นระรอกที่สาม ก็ผลักดันให้ผู้ประกอบการรายย่อยหลายรายซึ่งแต่เดิมอยู่ในสภาพปริ่มน้ำมาร่วมปี จมหายไปกับกระแสธารของความสิ้นหวังในที่สุด แม้บุคลากรทางการแพทย์จะรีดเค้นเอาสรรพกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อเยียวยา รักษาผู้ติดเชื้อซึ่งเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นทบทวีตลอดโมงยามที่เคลื่อนผ่าน แต่เมื่อปราศจากการตั้งรับเชิงนโยบายที่ดีจากภาครัฐ มันจึงคล้ายกับอัศวินที่พยายามต่อกรกับฝูงอสูรกายด้วยดาบไม้อยู่ในที โชคยังดีที่การระบาดจากต่างประเทศนั้นยุติลงไปแล้ว ทว่าสิ่งที่เคลื่อนตัวเข้ามาประชิดชายแดนประเทศแทนที่กลับกลายเป็นการปะทะรุนแรงระหว่างรัฐบาลเผด็จการทหาร และพลเรือนชาวพม่า ซึ่งอาจพัฒนาไปสู่ความขัดแย้งระหว่างชาติพันธุ์ และภาวะสงครามกลางเมืองในที่สุด

สถานการณ์ที่ปั่นป่วน วุ่นวาย สิ้นหวัง ส่งผลให้อนาคตกลายเป็นสิ่งดำมืด ไม่สามารถคาดเดา และยากจะจินตนาการ ภาวะเช่นนี้ทำให้ผมหวนนึกถึงปกรณัมกรีกโบราณซึ่ง Hesiod ได้บรรยายผ่านตำรา Theogony ไว้ว่า ก่อน Gaia หรือโลก รวมถึงสรรพสิ่งในจักรวาลจะถือกำเนิดนั้น Chaos ได้ดำรงอยู่ก่อนแล้ว เช่นเดียวกับการอธิบายความเป็นไปของจักรวาลผ่านกรอบคิดของฟิสิกส์ดาราศาสตร์ และจักรวาลวิทยาร่วมสมัย กล่าวคือ นับตั้งแต่การระเบิดครั้งแรกอันเป็นจุดเริ่มต้นของเวลา ฝุ่นผง และแก๊สที่ลอยคว้างอยู่ในห้วงอวกาศ ได้ควบรวมจนเกิดความร้อน ผนึก หลอมละลาย ควบแน่น กระทั่งกลายเป็นดาว ฤกษ์ที่ส่องประกาย จากนั้นมันจึงกระหวัด กวาดแขนผ่านแรงโน้มถ่วง คว้าเอาสสารที่หลงเหลืออยู่โดยรอบมาเป็นดาวเคราะห์ และดาวบริวาณ ขยายตัวไปสู่การก่อรูปของระบบสุริยะ และดาราจักรในที่สุด ซึ่งโดยเฉลี่ยแล้วแต่ละดาราจักรอาจประกอบด้วยดาวกฤษ์ และดาวเคราะห์รวมกันมากกว่าหมื่นล้านล้านล้านดวง ทั้งเอกภพ คาดเดาว่าเราน่าจะมีดาราจักรอยู่ร่วมแสนล้านดาราจักร ความไพศาลในห้วงอวกาศเป็นสิ่งที่มนุษย์พยายามทำความเข้าใจมาตั้งแต่บรรพกาล สุดท้ายแล้ว เราก็ไม่สามารถตอบได้อย่างชัดเจนนักว่า ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นอย่างไร เพื่ออะไร และเรากำลังดำเนินไปสู่อะไร อะไรที่มากไปกว่าการแตกดับของก้อนหินที่ร้อนจนระเบิดออก และกลายเป็นแรงโน้มถ่วงบริสุทธิ์ที่ดูดกลืนทุกสิ่งกระทั่งแสงสว่างไปสู่ความดำมืด และว่างเปล่า ในแง่นี้ นับล้านๆปีตลอดอายุขัยของจักรวาล มันก็อาจเป็นเพียงแค่การระเบิด ฟุ้งกระจาย ควบรวม แตกดับ สูญสลาย และถือกำเนิดใหม่ วนซ้ำเช่นนี้ไปไม่รู้จบ อย่างไรก็ดี ทั้งหมดที่กล่าวมานั้นเป็นนับเป็นเพียง5%ของจักรวาลเท่านั้น ที่เหลืออีก 95%ซึ่งผูกรั้งเอกภพให้คงรูปอยู่คือ dark matter และ dark energy ที่เราไม่แม้กระทั่งจะเฉียดใกล้ความเข้าใจที่มีต่อมัน น่าขนลุกเมื่อเราได้บรรลุในที่สุดว่า แท้ที่จริงแล้ว ภาพของจักรวาลอันไพศาล ซึ่งทอแสงประกายระยับโดยกลุ่มดาวกฤษ์ และดาราจักรหลากหลายรูปทรงนั้นเป็นเพียงก้นของหิ่งห้อยตัวเล็กจ้อยที่เกาะอยู่บนสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ซึ่งกำลังหลับไหลอยู่ในความมืดมิด บางครั้งนี่อาจเป็น Chaos ที่ Hesiod พยายามจะกล่าวถึงเมื่อหลายพันปีที่แล้ว มันแค่อยู่ตรงนั้น และเผ้ามองการเป็นไปของเอกภพตั้งแต่เริ่มต้น

Obscurum หรือ Obscuritas เป็นภาษาละติน แปลว่าความมืดมิด มากไปกว่านั้น มันยังเป็นรากของคำว่า obscure/obscurity ในภาษาอังกฤษ ที่หมายความถึงความคลุมเครือ ความไม่ชัดเจนอีกด้วย ที่หยิบฉวยเอาคำนี้มาตั้งเป็นชื่อนิทรรศการก็เพราะ เมื่อพิจารณาต้นเค้าของผลงานชุดนี้ มันก็อาจเป็นเช่นนั้น ผลงานชุดนี้แตกต่างจากชุดก่อนหน้าตรงที่ มันไม่ใช่การทำงานเพื่อตอบโต้กับสถานการณ์ ณ ชั่วขณะเวลานั้นๆอีกต่อไป แต่มันเป็นการตอบโต้กับความรู้สึกเบื้องลึกที่เป็นผลผลิตต่อสถานการณ์นั้นๆมากกว่า แม้ว่ากระบวนการทำงานจะมีความเป็นรูปธรรมมาก กล่าวคือ ยังคงเป็นการหยิบยืมเอาภาพประวัติศาสตร์มาประกอบเข้าด้วยกันในลักษณะต่างๆ แล้วสร้างทั้งหมดขึ้นใหม่ด้วยเทคนิคทางจิตรกรรมเช่นเดิม ทว่าปลายทางของการประกอบสร้างนั้นมีเป้าหมายที่เป็นนามธรรมมากขึ้น บางชิ้นเป็นเพียงความรู้สึก บางชิ้นก็เป็นข้อความที่ลงรหัสไว้เพื่อให้ถอดความระหว่างบรรทัดเหตุเพราะไม่สามารถพูดโดยตรงได้ โดยสรุปแล้ว ผลงานชุดนี้อาจมีความชัดเจนในแง่ความหมายน้อยที่สุด ในขณะเดียวกันก็อาจเป็นการสะท้อนความคิดคำนึงเบื้องลึกของผมออกมาอย่างเป็นรูปธรรมที่สุดเช่นกัน คือมันทั้งมืดดำ คลุมเครือ สับสน บ้างก็นิ่งเงียบ บ้างก็บ้าคลั่ง ปั่นป่วน วุ่นวาย เช่นเดียวกับสถานการณ์แวดล้อมในปัจจุบัน อนาคตที่กำลังถูกอดีตกลืนกิน และทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดขึ้นภายในเอกภพที่กำลังดำเนินไปในความมืดมิดเพื่อระเบิดตัวเองไปสู่ความว่างเปล่าอีกครั้ง